Wezuwiusz powoli budzi się ze snu i zaczyna kasłać gorącym pyłem, zapowiadając potężną erupcję.

W Australii dochodzi do zdumiewających i niebezpiecznych zmian klimatycznych.

Nad Amsterdamem zbierają się czarne chmury - straszliwa burza zdaje się zwiastować nieuchronny koniec świata.

W jej trakcie spotykają się dwie nietypowe osobowości. Mercy to poukładana lekarka i wrażliwa idealistka, Alex jest niepokornym pragmatykiem, za ktĂłrym ciągnie się brzydki cień skomplikowanej przeszłości. Oboje woleliby wierzyć, że wpadli na siebie przez czysty przypadek, niestety dość szybko orientują się, że ich losy splotła ze sobą potężna siła, ktĂłrej natury i całkowitej skali nie znają i nie rozumieją. Wiedzą jednak, że stali się ścisłymi częściami niezwykłego i fatalnego procesu, w ktĂłrym żywioły szaleją, a kula ziemska zmienia się nie do poznania i nie wiadomo, czy przetrwa, czy przepadnie na zawsze. Historia świata pisze się dosłownie na oczach Alexa i Mercy - tu i teraz, w bieżącej chwili.

Nadciąga moment ostatecznej prĂłby - wszystko wskazuje na to, że wybĂłr pomiędzy potępieniem a zbawieniem leży właśnie w rękach Mercy i Alexa, a stawką w tej groźnej rozgrywce są ich własne dusze. Ryzyko jest olbrzymie, a zwycięstwo obłąkańczo niepewne.

Wrogowie nie śpią, zdrowy racjonalizm nie wystarczy, czas ucieka i każda godzina może być tą ostatnią...

Książka wchodzi w skład serii "Literatura i kontrowersje". Stanowi prezentację kilkudziesięciu utworĂłw literackich, określanych mianem katastroficznych, ktĂłrych powstanie było ściśle związane z oddziaływaniem defetystycznych historiozofii, tragicznych wydarzeń oraz licznych stereotypĂłw i uprzedzeń. Teksty te bazują na popularnych stereotypach i mitach powielanych przez brukowe gazety oraz liczne plotki. Przewrotność czy też kontrowersje z nimi związane są rĂłżne: albo wynikają z ogĂłlnych tendencji historycznych czy literackich, albo mają charakter indywidualny dla każdego autora. W większości z nich można jednak zauważyć pewną zaskakującą prawidłowość: literatura ta ma charakter oczyszczający, a więc fikcyjne katastrofy mają wymiar ocalający, świat odradza się tu na nowo (oczywiście w rĂłżnoraki sposĂłb). Może on przyjąć całkowicie inną formę niż dotychczas lub - w myśl toposu genezyjskiego - przenieść życie na zupełnie inną planetę, gdzie ludzkość będzie mogła stworzyć nową cywilizację. DobĂłr literatury do poszczegĂłlnych rozdziałĂłw nie był przypadkowy. Są to mniej lub bardziej znane powieści podejmujące tematy katastrofy, zmierzchu wartości, rewolucji, a nawet inwazji obcych istot. NiektĂłre z nich, jak np. powieści Witkacego, stanowią doskonałą grę zarĂłwno ze stereotypami, jak i popularnymi konwencjami literackimi. Obok tekstĂłw tak wybitnych, jak biblijne księgi czy "Nie-Boska komedia", można tu poczytać o mało znanych utworach literatury popularnej, często niewznawianych po 1945 roku, albo o dziełach fantastycznonaukowych, ktĂłre oprĂłcz motywĂłw katastrof czy inwazji podejmują rĂłwnież prĂłby przedstawienia cywilizacji przyszłości w formie antyutopii lub nawet dystopii. Z literatury zagranicznej wybrano dzieła Herberta G. Wellsa, Pierre`a Boulle`a, Karela Čapka, Dana Browna, Philipa K. Dicka, Jose Saramago, Mary W. Shelley, Aldousa Huxleya, Georga Orwella.Polscy pisarze przywołani przez autora to: Antoni Słonimski, Roman Jaworski, Jan Łada, Witkacy, Kazimierz Wybranowski, Zygmunt Krasiński, Wacław Niezabitowski, Janusz A. Zajdel, Stanisław Lem, Bolesław Prus i Adam Mickiewicz.